Mark, Stef, Jet

Over een maand of drie heeft de crisis ook mij bereikt. Statistisch gezien zal ik 443 dagen werkloos zijn en heb ik een kans van 57% op ‘uitstroom naar een baan’, zo vertelt mijn juridisch adviseur me. Het zijn boeiende cijfers. Ook ik mag mij nu in de wondere wereld der WW gaan storten.

Tenzij ik besluit de statistieken te ontkennen, wat een verstandig mens beter niet doet, zal ik voorlopig rekening moeten houden met 30% inkomensdaling. Omdat de vaste lasten niet mee dalen, daalt mijn besteedbare inkomen met 41%. Dat wordt dus niet weinig bezuinigen; geen cent de deur meer uit.

Volgens Mark is dat ‘somberen’ en moeten we dat niet doen. Nee, we moeten de economie aanjagen. Geld niet oppotten, maar uitgeven!

Ik zou nu kunnen protesteren door erop te wijzen dat ik helemaal niet ‘somber’, maar gewoon een rekensom maak, aan het einde waarvan ik geld tekort kom. Ik zou ook kunnen roepen dat ik op de lagere school wél heb leren hoofdrekenen, in tegenstelling tot Mark, die het dan ook stukken verder geschopt heeft dan ik.

Maar dat is uiteindelijk het punt niet. Dat is al eeuwen geleden gemaakt door die grappenmaker van Van Nazareth: de mens is er niet voor de economie, de economie is er voor de mens.

Van mijn woningbouwvereniging kreeg ik afgelopen week een schrijven waarin werd bevestigd dat mijn huur dit jaar extra verhoogd wordt omdat ik in 2011 net een paar euro boven een bepaalde norm heb verdiend. Had ik maar niet (wegens privé-omstandigheden) moeten bijverdienen.

Volgens Stef is een dergelijke aanpak van ‘scheefwoners’ nodig om mensen te stimuleren te verhuizen naar duurdere woningen en zo de woningmarkt weer vlot te trekken.

Ik zou nu kunnen protesteren door erop te wijzen dat die iets duurdere woningen in het middensegment helemaal niet bestaan, dat Stef dat weet, dat wij ook weten dat Stef dat weet en dat Stef weet dat wij het weten. Dat Stef dus op klaarlichte dag iemands portemonnee aan het spekken is onder valse voorwendselen.

Maar dat is uiteindelijk het punt niet. Dat is al eeuwen geleden gemaakt door die grappenmaker van Van Nazareth: bewoners zijn er niet voor de woningmarkt, de woningmarkt is er voor bewoners.

Volgens Jet ‘teren te veel vrouwen op de zak van hun man’. Die vrouwen ‘moeten ook af van dat eeuwige schuldgevoel over hun gezin’ en ‘zouden zich eerder schuldig moeten voelen over het feit dat de overheid zoveel in ze heeft geïnvesteerd’.

Ik zou nu kunnen protesteren door erop te wijzen dat op deze manier vrouwen het nooit goed doen: of ze voelen zich schuldig tegenover hun gezin, of tegenover de overheid, of beide. Ik heb nu (nog) collega’s die zich openlijk afvragen waarom ze eigenlijk nog werken, gezien het feit dat één salaris toch volledig opgaat aan de kinderopvang. Dat kunnen ze zelf budgetneutraal, én beter.

Maar dat is uiteindelijk het punt niet. Dat is al eeuwen geleden gemaakt door die grappenmaker van Van Nazareth: vrouwen zijn er niet voor de overheid, de overheid is er voor vrouwen.